6. กินข้าวกับหนูนิดและพี่แอนดี้

 

ไอ้งิ้ม เอ็งอดอีกตามระเบียบ วันที่ 28 พฤศจิกายน 2551 ที่ผ่านมา พวกเรานัดเจอกันเพื่อจะกินข้าวกับหนูนิด และพี่แอนดี้

 

ต้นเรื่องเริ่มจากเจ้าไอ้อู๋ก่อนเลย เพราะจะทำ Surprise หนูนิด แอบนัดเพื่อนๆไปเจอกัน ไอ้ข้าก็นึกว่าเอ็งจะอยู่เมืองไทยแล้วช่วงนั้น บอกกับอู๋ว่าเดี๋ยวจะบอกข่าวเจ้างิ้มให้มันมาด้วย ข้าก็เลยบอกเอ็งไป

“ระวังหนูนิดจะช๊อคนะ” ไอ้งิ้ม มันเป็นห่วงหนูนิดจากแดนไกลจ๊ะ ข้าบอกกับเอ็งว่า ไม่เป็นไร อาจจะมีเพื่อนที่เป็นคุณหมอไปกันด้วย คงจะพอรักษาแก้ไขได้

 

วันที่เรากินข้าวด้วยกันเป็นวันศุกร์ ข้ามีตารางแน่นสุดสุดชีวิต เช้า พานักศึกษาพม่าและญี่ปุ่นไปดูงานที่สมุทรสาคร (นี่ แม่บอกแล้วห้ามคบพม่า แต่ข้าจำเป็นว่ะ) บ่ายกลับมาสอนเด็กที่คณะ เสร็จต้องตาลีตาเหลือกไปเจอกับไอ้อู๋ ตามที่นัดหมาย

“สำนักงานขายคอนโดมิเนียม” แถวๆสถานีรถไฟฟ้า พอเจอหน้าไอ้อู๋ ข้าถามทันที ซื้อกันเสร็จแล้วไหมจ๊ะ อู๋ไม่ตอบ เพราะขณะนั้น กำลังโทรคุยกับพวงแสดอยู่ ข้าดีใจจะได้เจอหน้ากันหลายๆคน

 

ข้ากับไอ้อู๋ ต้องสอบถามเรื่องคอนโดสุดหรู อยู่ประมาณเกือบครึ่งชั่วโมง เนื่องจากว่า หนูนิดยังอยู่สมุทรปราการอยู่เลย  ทำไปทำมา พวกเราก็กระซิบกระซาบกันว่า เฮ้ย สงสัยเขาจะจับได้แล้วว่ะ ว่าเราแค่มารอเพื่อนและอาศัยจอดรถ และแล้วเราก็ถอยทัพไปรอที่ห้างฝั่งตรงข้าม ไปรอหนูนิดและพี่แอนดี้ กัน ในที่สุด ข้าก็ได้เจอหนูนิดและพี่แอนดี้ เจ้าอู๋มันเคยพบแล้ว แต่สำหรับข้า มันเป็นระยะเวลายี่สิบปีเชียวนะเพื่อน ที่เราได้กลับมาพบกัน (ใช่ไหม ใครนับเลขแล้วตอบมาหน่อย)

 

แล้วเราทั้ง 4 ก็นั่งรถสุดสวย ของเจ้าอู๋ ไปร้านหอมจัน พระรามเก้าซอย45 กัน หลงทางไปหนึ่งรอบ เป็นธรรมดาเพราะพวกเราเอาแต่คุยกันไปในรถ ทำให้เลยปากทางเข้าซอย พอวนมาใหม่ ข้าต้องคอยทำหน้าที่เป็น Navigator ที่ดี ไอ้เรื่องเลือกร้านนี่ก็มีเรื่องเล่านะเพื่อนๆ ไอ้อู๋มาปรึกษาว่า เอาร้านไหนดี ไอ้ข้าก็รู้จักแต่ห้าง เสนอร้านในห้างไป สองสามร้าน แต่แล้ว ก็มาหยุดที่ร้านหอมจัน เสนอโดยเจ้าอู๋ ข้าเห็นด้วยอย่างหมดจด สาเหตุเพราะ เจ้าของร้านเป็นน้อง medtech เอาเลยเอาเลย สีเดียวกัน

 

ถึงที่ร้าน มีพวงแสด เก่งและครอบครัว (ภรรยา 1 ลูก 1) นั่งรออยู่ เก่งเคยไปอังกฤษไปพบหนูนิดและพี่แอนดี้ที่โน้น ตอนเก่งไปดูงานที่อังกฤษ พอรู้ข่าวหนูนิดมา เก่งส่งข่าวทันทีว่า อย่างไงก็จะมากินข้าวด้วย “ไปโตย ไปโตยเน้อ” พวงแสดน่ารักเหมือนเดิม เอาขนมมาฝากเพื่อนๆด้วย พวกเราคุยกันอย่างสนุกสนาน คุยเป็นไทย หัวเราะเป็นภาษาอังกฤษ บางทีก็สลับกัน แต่ส่วนใหญ่ใช้ภาษาไทย ทดสอบความอดทนของพี่แอนดี้ ผู้ดูแลชีวิตของหนูนิด เพื่อนเฮา

 

อาหารอร่อย เรื่องที่คุยก็สนุก ‘ปู เธอไม่อยากรู้เหรอว่า เขาสองคนเจอกันอย่างไร’ รู้สึกว่าเพื่อนอู๋ถามข้า ข้ารู้ว่าเอ็งก็อยากรู้ ไอ้งิ้ม เอ็งไม่ต้องมาทำตาโต (สวย) และแล้ว ข้าก็ได้ใช้ภาษาปะกิดกระท่อนกระแท่นของข้าถามพี่แอนดี้ไป ดีนะไอ้อู๋มันช่วย ทำให้พี่แอนดี้พอเดาๆได้ว่า ข้าใช้ความพยายามถามเรื่องอะไรอยู่ หนูนิดกับพี่แอนดี้ ก็เล่าเรื่องยาวให้พวกเราฟัง

 

ข้าฟังแล้ว ข้ารู้สึกเป็นสุขกับเพื่อนมาก เห็นเพื่อนมีความสุข ข้าก็มีความสุข เพื่อนๆที่นั่งอยู่ก็คงมีความรู้สึกเช่นเดียวกัน ขอให้หนูนิดและพี่แอนดี้ มีความสุข ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บใดๆ นะจ๊ะ พวกเรายินดีและดีใจที่สุด ถึงแม้หนูนิดจะอยู่ไกล แต่อย่าลืมว่าเพื่อนๆ ทุกคนเป็นกำลังใจให้หนูนิดผู้ไกลบ้านตลอดเวลาจ๊ะ

 

ตกลง เพื่อนที่อ่านอยู่ ก็อยากรู้ใช่ไหมว่าเขาทั้งคู่พบกันอย่างไร ไม่เล่าหรอก รอปีหน้า ไปถามกันเองจ๊ะ เมื่อหนูนิดกลับมาเยี่ยมเมืองไทย

 

งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา พวกเราแยกย้ายกันกลับบ้าน เก่งและครอบครัว ลูกชายเก่งน่ารักเหมือนแม่ พวงแสดขับรถกลับคนเดียว  เจ้าอู๋ขับรถไปส่งหนูนิดที่สมุทรปราการ ข้าไปด้วย (ข้าดีใจ๋ ดีใจ ได้นั่งรถไกลๆ) แต่หนูนิด เกรงใจเจ้าอู๋ ตลอดทาง ส่งลงตรงไหนก็ได้ นิดไปเอง เถียงกันอยู่สักพัก นิดยอมถอย  อู๋มันเอาจริง ถึงแม้พวกเราจะหลงทางกันตลอดถึงสมุทรปราการก็ตาม และในที่สุด เจ้าอู๋มันก็มาส่งข้าถึงบ้าน โนเบิลไลท์ อารีย์ 1  “ปู เธอนะไฮโซจริงๆ เพราะเธออยู่ชั้นที่ 15” ก็ข้าบอกแล้ว บ้านข้าไฮ ไฮ ก็อยู่ตั้งชั้น 15 นะเอ็ง

“เฮ้ย มีเปียโนด้วย” ข้ายิ้มๆ กลัวมันถามว่า “เล่นเพลงอะไรได้บ้าง”  ข้าคงใช้เวลาไม่นานไม่การตอบคำถามนี้ เพราะว่า ข้าเล่นได้อยู่ไม่กี่เพลง โชคดีที่มันไม่ถาม ครั้งหน้า ไอ้อู๋มันจะมาบ้านข้า เรามีนัดกินข้าวเจกัน วันที่ 20 ธันวาคมนี้ เราสองคนทำ agreement   กันว่า ในเดือนหนึ่ง เราจะกินข้าวที่ไม่มีเนื้อสัตว์กัน สักหนึ่งวัน และแถวบ้านข้า มีร้านอร่อยในบริเวณห้องสมุดบ้านอารีย์ เราก็เลยมีเจตนารมณ์ร่วมกัน สาธุ  ไอ้งิ้ม ถ้ากลับมาถึงเมืองไทย ขอเชิญทำ MOU ร่วมกับข้าทั้งสองด้วย

 

เพื่อนๆ วันที่ 5 ธันวาคมนี้ หมู่เฮาจะได้พบกันอีก หวังว่าคงมากันเยอะๆ นะจ๊ะ เดี๋ยวเพื่อนเขียน blog เสร็จ จะไปซื้อของขวัญไปจับฉลากตามที่พวงแสดให้ข้อมูลไว้จ๊ะ ขอบใจแสดอีกครั้ง

 

ไอ้งิ้ม อดเหมือนเดิม

ไอ้ปู

 

 

 

 

เก่ง อู๋ ปู พี่แอนดี้ หนูนิด พวงแสด รูปนี้ถ่ายโดยภรรยาเก่งจ๊ะ

ถ่ายรูปนี้ตอนอาหารยังไม่มา แต่งานนี้ พวกเราชิมกันไปเกือบ 20 รายการ

 

เก่งและภรรยา ปู ลูกชายเก่ง พี่แอนดี้ หนูนิดและพวงแสด รูปนี้ถ่ายโดยเจ้าของกล้อง คุณอู๋จ๊ะ

จากร้านหอมจัน พระรามเก้า ซอย 45 อาหารอร่อย ราคาไม่แพง เจ้าของร้านสวยและนิสัยดี

Advertisements